διαλύσοιν

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /di.a.lý.soi̯n/ → /ði.aˈly.syn/ → /ði.aˈli.sin/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /di.a.lý.soi̯n/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /di.aˈly.syn/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ði.aˈly.syn/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ði.aˈly.syn/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ði.aˈli.sin/

Noun

δῐᾰλύσοιν • (dialúsoin)

1. genitive/dative dual of διάλυσος (diálusos)