διαπροσωπικός
Greek
editEtymology
editLearnedly from δια- (dia-) + προσωπικός (prosopikós), a calque of French interpersonnel.[1]
Adjective
editδιαπροσωπικός • (diaprosopikós) m (feminine διαπροσωπική, neuter διαπροσωπικό)
Declension
editDeclension of διαπροσωπικός
| number case \ gender |
singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | |
| nominative | διαπροσωπικός • | διαπροσωπική • | διαπροσωπικό • | διαπροσωπικοί • | διαπροσωπικές • | διαπροσωπικά • |
| genitive | διαπροσωπικού • | διαπροσωπικής • | διαπροσωπικού • | διαπροσωπικών • | διαπροσωπικών • | διαπροσωπικών • |
| accusative | διαπροσωπικό • | διαπροσωπική • | διαπροσωπικό • | διαπροσωπικούς • | διαπροσωπικές • | διαπροσωπικά • |
| vocative | διαπροσωπικέ • | διαπροσωπική • | διαπροσωπικό • | διαπροσωπικοί • | διαπροσωπικές • | διαπροσωπικά • |
References
edit- ^ “διαπροσωπικός”, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], Triantafyllidis Foundation, 1998