δόρποιο

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /dór.poi̯.o/ → /ˈðor.py.o/ → /ˈðor.pi.o/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /dór.poi̯.o/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈdor.py.o/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈðor.py.o/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈðor.py.o/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈðor.pi.o/

Noun

δόρποιο • (dórpoio)

1. (Epic) genitive singular of δόρπον (dórpon)