εὐρυπρώκτοιν

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /eu̯.ry.prɔ̌ːk.toi̯n/ → /e.βryˈprok.tyn/ → /e.vriˈprok.tin/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /eu̯.ry.prɔ̌ːk.toi̯n/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ew.ryˈprok.tyn/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /e.βryˈprok.tyn/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /e.vryˈprok.tyn/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /e.vriˈprok.tin/

Adjective

εὐρυπρώκτοιν • (euruprṓktoin)

1. masculine/feminine/neuter genitive/dative dual of εὐρύπρωκτος (eurúprōktos)