εὐφημίζω

Ancient Greek

Etymology

From εὔφημος (eúphēmos, “well speaking, from εὐ- (eu-, “well”) +‎ φήμη (phḗmē, “voice, a prophetic voice, rumor, talk”)”) +‎ -ίζω (-ízō, “a verb forming suffix”)

Pronunciation

 

• IPA^(key): /eu̯.pʰɛː.míz.dɔː/ → /eɸ.ɸiˈmi.zo/ → /ef.fiˈmi.zo/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /eu̯.pʰɛː.míz.dɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ew.pʰe̝ˈmi.zo/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /eɸ.ɸiˈmi.zo/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ef.fiˈmi.zo/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ef.fiˈmi.zo/

Verb

εὐφημίζω • (euphēmízō)

1. to be well spoken
2. to speak sounds of good omen

Conjugation

   Present: εὐφημῐ́ζω, εὐφημῐ́ζομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	εὐφημῐ́ζω	εὐφημῐ́ζεις	εὐφημῐ́ζει	εὐφημῐ́ζετον	εὐφημῐ́ζετον	εὐφημῐ́ζομεν	εὐφημῐ́ζετε	εὐφημῐ́ζουσῐ(ν)
	subjunctive	εὐφημῐ́ζω	εὐφημῐ́ζῃς	εὐφημῐ́ζῃ	εὐφημῐ́ζητον	εὐφημῐ́ζητον	εὐφημῐ́ζωμεν	εὐφημῐ́ζητε	εὐφημῐ́ζωσῐ(ν)
	optative	εὐφημῐ́ζοιμῐ	εὐφημῐ́ζοις	εὐφημῐ́ζοι	εὐφημῐ́ζοιτον	εὐφημῐζοίτην	εὐφημῐ́ζοιμεν	εὐφημῐ́ζοιτε	εὐφημῐ́ζοιεν
	imperative		εὐφήμῐζε	εὐφημῐζέτω	εὐφημῐ́ζετον	εὐφημῐζέτων		εὐφημῐ́ζετε	εὐφημῐζόντων
middle/ passive	indicative	εὐφημῐ́ζομαι	εὐφημῐ́ζῃ, εὐφημῐ́ζει	εὐφημῐ́ζεται	εὐφημῐ́ζεσθον	εὐφημῐ́ζεσθον	εὐφημῐζόμεθᾰ	εὐφημῐ́ζεσθε	εὐφημῐ́ζονται
	subjunctive	εὐφημῐ́ζωμαι	εὐφημῐ́ζῃ	εὐφημῐ́ζηται	εὐφημῐ́ζησθον	εὐφημῐ́ζησθον	εὐφημῐζώμεθᾰ	εὐφημῐ́ζησθε	εὐφημῐ́ζωνται
	optative	εὐφημῐζοίμην	εὐφημῐ́ζοιο	εὐφημῐ́ζοιτο	εὐφημῐ́ζοισθον	εὐφημῐζοίσθην	εὐφημῐζοίμεθᾰ	εὐφημῐ́ζοισθε	εὐφημῐ́ζοιντο
	imperative		εὐφημῐ́ζου	εὐφημῐζέσθω	εὐφημῐ́ζεσθον	εὐφημῐζέσθων		εὐφημῐ́ζεσθε	εὐφημῐζέσθων
		active				middle/passive
infinitive		εὐφημῐ́ζειν				εὐφημῐ́ζεσθαι
participle	m	εὐφημῐ́ζων				εὐφημῐζόμενος
	f	εὐφημῐ́ζουσᾰ				εὐφημῐζομένη
	n	εὐφημῐ́ζον				εὐφημῐζόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ηὐφήμῐζον, ηὐφημῐζόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ηὐφήμῐζον	ηὐφήμῐζες	ηὐφήμῐζε(ν)	ηὐφημῐ́ζετον	ηὐφημῐζέτην	ηὐφημῐ́ζομεν	ηὐφημῐ́ζετε	ηὐφήμῐζον
middle/ passive	indicative	ηὐφημῐζόμην	ηὐφημῐ́ζου	ηὐφημῐ́ζετο	ηὐφημῐ́ζεσθον	ηὐφημῐζέσθην	ηὐφημῐζόμεθᾰ	ηὐφημῐ́ζεσθε	ηὐφημῐ́ζοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: εὐφημῐέω, εὐφημῐέομαι, εὐφημῐσθήσομαι (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	εὐφημῐέω	εὐφημῐέεις	εὐφημῐέει	εὐφημῐέετον	εὐφημῐέετον	εὐφημῐέομεν	εὐφημῐέετε	εὐφημῐέουσῐ(ν)
	optative	εὐφημῐέοιμῐ	εὐφημῐέοις	εὐφημῐέοι	εὐφημῐέοιτον	εὐφημῐεοίτην	εὐφημῐέοιμεν	εὐφημῐέοιτε	εὐφημῐέοιεν
middle	indicative	εὐφημῐέομαι	εὐφημῐέῃ, εὐφημῐέει	εὐφημῐέεται	εὐφημῐέεσθον	εὐφημῐέεσθον	εὐφημῐεόμεθᾰ	εὐφημῐέεσθε	εὐφημῐέονται
	optative	εὐφημῐεοίμην	εὐφημῐέοιο	εὐφημῐέοιτο	εὐφημῐέοισθον	εὐφημῐεοίσθην	εὐφημῐεοίμεθᾰ	εὐφημῐέοισθε	εὐφημῐέοιντο
passive	indicative	εὐφημῐσθήσομαι	εὐφημῐσθήσῃ	εὐφημῐσθήσεται	εὐφημῐσθήσεσθον	εὐφημῐσθήσεσθον	εὐφημῐσθησόμεθᾰ	εὐφημῐσθήσεσθε	εὐφημῐσθήσονται
	optative	εὐφημῐσθησοίμην	εὐφημῐσθήσοιο	εὐφημῐσθήσοιτο	εὐφημῐσθήσοισθον	εὐφημῐσθησοίσθην	εὐφημῐσθησοίμεθᾰ	εὐφημῐσθήσοισθε	εὐφημῐσθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		εὐφημῐέειν			εὐφημῐέεσθαι		εὐφημῐσθήσεσθαι
participle	m	εὐφημῐέων			εὐφημῐεόμενος		εὐφημῐσθησόμενος
	f	εὐφημῐέουσᾰ			εὐφημῐεομένη		εὐφημῐσθησομένη
	n	εὐφημῐέον			εὐφημῐεόμενον		εὐφημῐσθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: εὐφημῐῶ, εὐφημῐοῦμαι, εὐφημῐσθήσομαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	εὐφημῐῶ	εὐφημῐεῖς	εὐφημῐεῖ	εὐφημῐεῖτον	εὐφημῐεῖτον	εὐφημῐοῦμεν	εὐφημῐεῖτε	εὐφημῐοῦσῐ(ν)
	optative	εὐφημῐοίην, εὐφημῐοῖμῐ	εὐφημῐοίης, εὐφημῐοῖς	εὐφημῐοίη, εὐφημῐοῖ	εὐφημῐοῖτον, εὐφημῐοίητον	εὐφημῐοίτην, εὐφημῐοιήτην	εὐφημῐοῖμεν, εὐφημῐοίημεν	εὐφημῐοῖτε, εὐφημῐοίητε	εὐφημῐοῖεν, εὐφημῐοίησᾰν
middle	indicative	εὐφημῐοῦμαι	εὐφημῐῇ	εὐφημῐεῖται	εὐφημῐεῖσθον	εὐφημῐεῖσθον	εὐφημῐούμεθᾰ	εὐφημῐεῖσθε	εὐφημῐοῦνται
	optative	εὐφημῐοίμην	εὐφημῐοῖο	εὐφημῐοῖτο	εὐφημῐοῖσθον	εὐφημῐοίσθην	εὐφημῐοίμεθᾰ	εὐφημῐοῖσθε	εὐφημῐοῖντο
passive	indicative	εὐφημῐσθήσομαι	εὐφημῐσθήσῃ	εὐφημῐσθήσεται	εὐφημῐσθήσεσθον	εὐφημῐσθήσεσθον	εὐφημῐσθησόμεθᾰ	εὐφημῐσθήσεσθε	εὐφημῐσθήσονται
	optative	εὐφημῐσθησοίμην	εὐφημῐσθήσοιο	εὐφημῐσθήσοιτο	εὐφημῐσθήσοισθον	εὐφημῐσθησοίσθην	εὐφημῐσθησοίμεθᾰ	εὐφημῐσθήσοισθε	εὐφημῐσθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		εὐφημῐεῖν			εὐφημῐεῖσθαι		εὐφημῐσθήσεσθαι
participle	m	εὐφημῐῶν			εὐφημῐούμενος		εὐφημῐσθησόμενος
	f	εὐφημῐοῦσᾰ			εὐφημῐουμένη		εὐφημῐσθησομένη
	n	εὐφημῐοῦν			εὐφημῐούμενον		εὐφημῐσθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ηὐφήμῐσᾰ, ηὐφημῐσᾰ́μην, ηὐφημῐ́σθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ηὐφήμῐσᾰ	ηὐφήμῐσᾰς	ηὐφήμῐσε(ν)	ηὐφημῐ́σᾰτον	ηὐφημῐσᾰ́την	ηὐφημῐ́σᾰμεν	ηὐφημῐ́σᾰτε	ηὐφήμῐσᾰν
	subjunctive	εὐφημῐ́σω	εὐφημῐ́σῃς	εὐφημῐ́σῃ	εὐφημῐ́σητον	εὐφημῐ́σητον	εὐφημῐ́σωμεν	εὐφημῐ́σητε	εὐφημῐ́σωσῐ(ν)
	optative	εὐφημῐ́σαιμῐ	εὐφημῐ́σειᾰς, εὐφημῐ́σαις	εὐφημῐ́σειε(ν), εὐφημῐ́σαι	εὐφημῐ́σαιτον	εὐφημῐσαίτην	εὐφημῐ́σαιμεν	εὐφημῐ́σαιτε	εὐφημῐ́σειᾰν, εὐφημῐ́σαιεν
	imperative		εὐφήμῐσον	εὐφημῐσᾰ́τω	εὐφημῐ́σᾰτον	εὐφημῐσᾰ́των		εὐφημῐ́σᾰτε	εὐφημῐσᾰ́ντων
middle	indicative	ηὐφημῐσᾰ́μην	ηὐφημῐ́σω	ηὐφημῐ́σᾰτο	ηὐφημῐ́σᾰσθον	ηὐφημῐσᾰ́σθην	ηὐφημῐσᾰ́μεθᾰ	ηὐφημῐ́σᾰσθε	ηὐφημῐ́σᾰντο
	subjunctive	εὐφημῐ́σωμαι	εὐφημῐ́σῃ	εὐφημῐ́σηται	εὐφημῐ́σησθον	εὐφημῐ́σησθον	εὐφημῐσώμεθᾰ	εὐφημῐ́σησθε	εὐφημῐ́σωνται
	optative	εὐφημῐσαίμην	εὐφημῐ́σαιο	εὐφημῐ́σαιτο	εὐφημῐ́σαισθον	εὐφημῐσαίσθην	εὐφημῐσαίμεθᾰ	εὐφημῐ́σαισθε	εὐφημῐ́σαιντο
	imperative		εὐφήμῐσαι	εὐφημῐσᾰ́σθω	εὐφημῐ́σᾰσθον	εὐφημῐσᾰ́σθων		εὐφημῐ́σᾰσθε	εὐφημῐσᾰ́σθων
passive	indicative	ηὐφημῐ́σθην	ηὐφημῐ́σθης	ηὐφημῐ́σθη	ηὐφημῐ́σθητον	ηὐφημῐσθήτην	ηὐφημῐ́σθημεν	ηὐφημῐ́σθητε	ηὐφημῐ́σθησᾰν
	subjunctive	εὐφημῐσθῶ	εὐφημῐσθῇς	εὐφημῐσθῇ	εὐφημῐσθῆτον	εὐφημῐσθῆτον	εὐφημῐσθῶμεν	εὐφημῐσθῆτε	εὐφημῐσθῶσῐ(ν)
	optative	εὐφημῐσθείην	εὐφημῐσθείης	εὐφημῐσθείη	εὐφημῐσθεῖτον, εὐφημῐσθείητον	εὐφημῐσθείτην, εὐφημῐσθειήτην	εὐφημῐσθεῖμεν, εὐφημῐσθείημεν	εὐφημῐσθεῖτε, εὐφημῐσθείητε	εὐφημῐσθεῖεν, εὐφημῐσθείησᾰν
	imperative		εὐφημῐ́σθητῐ	εὐφημῐσθήτω	εὐφημῐ́σθητον	εὐφημῐσθήτων		εὐφημῐ́σθητε	εὐφημῐσθέντων
		active			middle		passive
infinitive		εὐφημῐ́σαι			εὐφημῐ́σᾰσθαι		εὐφημῐσθῆναι
participle	m	εὐφημῐ́σᾱς			εὐφημῐσᾰ́μενος		εὐφημῐσθείς
	f	εὐφημῐ́σᾱσᾰ			εὐφημῐσᾰμένη		εὐφημῐσθεῖσᾰ
	n	εὐφημῐ́σᾰν			εὐφημῐσᾰ́μενον		εὐφημῐσθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: ηὐφήμῐκᾰ, ηὐφήμῐσμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ηὐφήμῐκᾰ	ηὐφήμῐκᾰς	ηὐφήμῐκε(ν)	ηὐφημῐ́κᾰτον	ηὐφημῐ́κᾰτον	ηὐφημῐ́κᾰμεν	ηὐφημῐ́κᾰτε	ηὐφημῐ́κᾱσῐ(ν)
	subjunctive	ηὐφημῐ́κω	ηὐφημῐ́κῃς	ηὐφημῐ́κῃ	ηὐφημῐ́κητον	ηὐφημῐ́κητον	ηὐφημῐ́κωμεν	ηὐφημῐ́κητε	ηὐφημῐ́κωσῐ(ν)
	optative	ηὐφημῐ́κοιμῐ, ηὐφημῐκοίην	ηὐφημῐ́κοις, ηὐφημῐκοίης	ηὐφημῐ́κοι, ηὐφημῐκοίη	ηὐφημῐ́κοιτον	ηὐφημῐκοίτην	ηὐφημῐ́κοιμεν	ηὐφημῐ́κοιτε	ηὐφημῐ́κοιεν
	imperative		ηὐφήμῐκε	ηὐφημῐκέτω	ηὐφημῐ́κετον	ηὐφημῐκέτων		ηὐφημῐ́κετε	ηὐφημῐκόντων
middle/ passive	indicative	ηὐφήμῐσμαι	ηὐφήμῐσαι	ηὐφήμῐσται	ηὐφήμῐσθον	ηὐφήμῐσθον	ηὐφημῐ́σμεθᾰ	ηὐφήμῐσθε	ηὐφημῐ́δᾰται
	subjunctive	ηὐφημῐσμένος ὦ	ηὐφημῐσμένος ᾖς	ηὐφημῐσμένος ᾖ	ηὐφημῐσμένω ἦτον	ηὐφημῐσμένω ἦτον	ηὐφημῐσμένοι ὦμεν	ηὐφημῐσμένοι ἦτε	ηὐφημῐσμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	ηὐφημῐσμένος εἴην	ηὐφημῐσμένος εἴης	ηὐφημῐσμένος εἴη	ηὐφημῐσμένω εἴητον/εἶτον	ηὐφημῐσμένω εἰήτην/εἴτην	ηὐφημῐσμένοι εἴημεν/εἶμεν	ηὐφημῐσμένοι εἴητε/εἶτε	ηὐφημῐσμένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		ηὐφήμῐσο	ηὐφημῐ́σθω	ηὐφήμῐσθον	ηὐφημῐ́σθων		ηὐφήμῐσθε	ηὐφημῐ́σθων
		active				middle/passive
infinitive		ηὐφημῐκέναι				ηὐφημῐ́σθαι
participle	m	ηὐφημῐκώς				ηὐφημῐσμένος
	f	ηὐφημῐκυῖᾰ				ηὐφημῐσμένη
	n	ηὐφημῐκός				ηὐφημῐσμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Pluperfect: ηὐφημῐ́κειν, ηὐφημῐ́σμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ηὐφημῐ́κειν, ηὐφημῐ́κη	ηὐφημῐ́κεις, ηὐφημῐ́κης	ηὐφημῐ́κει(ν)	ηὐφημῐ́κετον	ηὐφημῐκέτην	ηὐφημῐ́κεμεν	ηὐφημῐ́κετε	ηὐφημῐ́κεσᾰν
middle/ passive	indicative	ηὐφημῐ́σμην	ηὐφήμῐσο	ηὐφήμῐστο	ηὐφήμῐσθον	ηὐφημῐ́σθην	ηὐφημῐ́σμεθᾰ	ηὐφήμῐσθε	ηὐφημῐ́δᾰτο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.