θάλατται

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /tʰá.lat.tai̯/ → /ˈθa.lat.tɛ/ → /ˈθa.la.te/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /tʰá.lat.tai̯/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈtʰa.lat.tɛ/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈθa.lat.tɛ/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈθa.lat.te/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈθa.la.te/

Noun

θάλατται • (thálattai)

1. nominative/vocative plural of θάλαττα (thálatta)