θάλατταν

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /tʰá.lat.tan/ → /ˈθa.lat.tan/ → /ˈθa.la.tan/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /tʰá.lat.tan/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈtʰa.lat.tan/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈθa.lat.tan/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈθa.lat.tan/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈθa.la.tan/

Noun

θάλαττᾰν • (thálattan)

1. accusative singular of θάλαττα (thálatta)