θαλάττας

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /tʰa.lát.taːs/ → /θaˈlat.tas/ → /θaˈla.tas/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /tʰa.lát.taːs/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /tʰaˈlat.tas/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /θaˈlat.tas/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /θaˈlat.tas/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /θaˈla.tas/

Noun

θᾰλάττᾱς • (thaláttās)

1. accusative plural of θάλαττα (thálatta)