θηρεύω

Ancient Greek

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /tʰɛː.rěu̯.ɔː/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /tʰe̝ˈre.wo/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /θiˈre.βo/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /θiˈre.vo/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /θiˈre.vo/

Verb

θηρεύω • (thēreúō)

(transitive) to hunt
Synonym: θηράω (thēráō)

Inflection

Present: θηρεύω, θηρεύομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	θηρεύω	θηρεύεις	θηρεύει	θηρεύετον	θηρεύετον	θηρεύομεν	θηρεύετε	θηρεύουσῐ(ν)
	subjunctive	θηρεύω	θηρεύῃς	θηρεύῃ	θηρεύητον	θηρεύητον	θηρεύωμεν	θηρεύητε	θηρεύωσῐ(ν)
	optative	θηρεύοιμῐ	θηρεύοις	θηρεύοι	θηρεύοιτον	θηρευοίτην	θηρεύοιμεν	θηρεύοιτε	θηρεύοιεν
	imperative		θήρευε	θηρευέτω	θηρεύετον	θηρευέτων		θηρεύετε	θηρευόντων
middle/ passive	indicative	θηρεύομαι	θηρεύῃ, θηρεύει	θηρεύεται	θηρεύεσθον	θηρεύεσθον	θηρευόμεθᾰ	θηρεύεσθε	θηρεύονται
	subjunctive	θηρεύωμαι	θηρεύῃ	θηρεύηται	θηρεύησθον	θηρεύησθον	θηρευώμεθᾰ	θηρεύησθε	θηρεύωνται
	optative	θηρευοίμην	θηρεύοιο	θηρεύοιτο	θηρεύοισθον	θηρευοίσθην	θηρευοίμεθᾰ	θηρεύοισθε	θηρεύοιντο
	imperative		θηρεύου	θηρευέσθω	θηρεύεσθον	θηρευέσθων		θηρεύεσθε	θηρευέσθων
		active				middle/passive
infinitive		θηρεύειν				θηρεύεσθαι
participle	m	θηρεύων				θηρευόμενος
	f	θηρεύουσᾰ				θηρευομένη
	n	θηρεῦον				θηρευόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.