καθαιρόμενε

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ka.tʰai̯.ró.me.ne/ → /ka.θɛˈro.me.ne/ → /ka.θeˈro.me.ne/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ka.tʰai̯.ró.me.ne/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ka.tʰɛˈro.me.ne/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ka.θɛˈro.me.ne/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ka.θeˈro.me.ne/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ka.θeˈro.me.ne/

Participle

κᾰθαιρόμενε • (kathairómene)

1. masculine vocative singular of κᾰθαιρόμενος (kathairómenos)