καταλυσαμένου

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ka.ta.lyː.sa.mé.nuː/ → /ka.ta.ly.saˈme.nu/ → /ka.ta.li.saˈme.nu/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ka.ta.lyː.sa.mé.nuː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ka.ta.ly.saˈme.nu/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ka.ta.ly.saˈme.nu/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ka.ta.ly.saˈme.nu/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ka.ta.li.saˈme.nu/

Participle

κᾰτᾰλῡσᾰμένου • (katalūsaménou)

1. masculine/neuter genitive singular of καταλῡσάμενος (katalūsámenos)