καταλυτέε

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ka.ta.ly.té.e/ → /ka.ta.lyˈte.e/ → /ka.ta.liˈte.e/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ka.ta.ly.té.e/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ka.ta.lyˈte.e/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ka.ta.lyˈte.e/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ka.ta.lyˈte.e/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ka.ta.liˈte.e/

Adjective

κᾰτᾰλῠτέε • (katalutée)

1. masculine vocative singular of καταλυτέος (katalutéos)