καταλυτέοι

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ka.ta.ly.té.oi̯/ → /ka.ta.lyˈte.y/ → /ka.ta.liˈte.i/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ka.ta.ly.té.oi̯/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ka.ta.lyˈte.y/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ka.ta.lyˈte.y/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ka.ta.lyˈte.y/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ka.ta.liˈte.i/

Adjective

κᾰτᾰλῠτέοι • (katalutéoi)

1. masculine nominative/vocative plural of καταλυτέος (katalutéos)