καταπολεμησάντοιν

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ka.ta.po.le.mɛː.sán.toi̯n/ → /ka.ta.po.le.miˈsan.tyn/ → /ka.ta.po.le.miˈsan.din/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ka.ta.po.le.mɛː.sán.toi̯n/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ka.ta.po.le.me̝ˈsan.tyn/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ka.ta.po.le.miˈsan.tyn/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ka.ta.po.le.miˈsan.tyn/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ka.ta.po.le.miˈsan.din/

Participle

κᾰτᾰπολεμησάντοιν • (katapolemēsántoin)

1. masculine/neuter genitive/dative dual of καταπολεμήσᾱς (katapolemḗsās)