κατοικάδοιν

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ka.toi̯.ká.doi̯n/ → /ka.tyˈka.ðyn/ → /ka.tiˈka.ðin/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ka.toi̯.ká.doi̯n/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ka.tyˈka.dyn/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ka.tyˈka.ðyn/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ka.tyˈka.ðyn/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ka.tiˈka.ðin/

Noun

κᾰτοικάδοιν • (katoikádoin)

1. genitive/dative dual of κατοικάς (katoikás)