κείμενε

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /kěː.me.ne/ → /ˈci.me.ne/ → /ˈci.me.ne/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /kěː.me.ne/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈki.me.ne/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈci.me.ne/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈci.me.ne/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈci.me.ne/

Participle

κείμενε • (keímene)

1. masculine vocative singular of κείμενος (keímenos)