κειμέναιν

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /keː.mé.nai̯n/ → /ciˈme.nɛn/ → /ciˈme.nen/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /keː.mé.nai̯n/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /kiˈme.nɛn/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ciˈme.nɛn/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ciˈme.nen/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ciˈme.nen/

Participle

κειμέναιν • (keiménain)

1. feminine genitive dual of κείμενος (keímenos)