κειμένοιν

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /keː.mé.noi̯n/ → /ciˈme.nyn/ → /ciˈme.nin/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /keː.mé.noi̯n/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /kiˈme.nyn/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ciˈme.nyn/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ciˈme.nyn/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ciˈme.nin/

Participle

κειμένοιν • (keiménoin)

1. masculine/neuter genitive/dative dual of κείμενος (keímenos)