κεκλεισμένον

See also: κεκλεισμένων and κεκλεισμένο

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ke.kleːz.mé.non/ → /ce.klizˈme.non/ → /ce.klizˈme.non/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ke.kleːz.mé.non/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ke.klizˈme.non/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ce.klizˈme.non/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ce.klizˈme.non/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ce.klizˈme.non/

Participle

κεκλεισμένον • (kekleisménon)

1. accusative singular masculine of κεκλεισμένος (kekleisménos)
2. nominative/accusative/vocative singular neuter of κεκλεισμένος (kekleisménos)