κεχαριτωμένη

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ke.kʰa.ri.tɔː.mé.nɛː/ → /ce.xa.ri.toˈme.ni/ → /ce.xa.ri.toˈme.ni/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ke.kʰa.ri.tɔː.mé.nɛː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ke.kʰa.ri.toˈme.ne̝/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ce.xa.ri.toˈme.ni/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ce.xa.ri.toˈme.ni/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ce.xa.ri.toˈme.ni/

Adjective

κεχᾰρῐτωμένη • (kekharitōménē)

1. feminine nominative/vocative singular of κεχαριτωμένος (kekharitōménos)