κιόντες

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ki.ón.tes/ → /ciˈon.tes/ → /ciˈon.des/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ki.ón.tes/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /kiˈon.tes/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ciˈon.tes/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ciˈon.tes/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ciˈon.des/

Participle

κῐόντες • (kióntes)

1. masculine nominative/vocative plural of κιών (kiṓn)