κορέω

Ancient Greek

Etymology

An iterative deverbative verb, lacking a good etymology.

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ko.ré.ɔː/ → /koˈre.o/ → /koˈre.o/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ko.ré.ɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /koˈre.o/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /koˈre.o/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /koˈre.o/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /koˈre.o/

Verb

κορέω • (koréō)

1. to sweep out

   Synonyms: κᾰλλῡ́νω (kallū́nō), σᾰρόω (saróō)

Inflection

   Present: κορέω, κορέομαι (Uncontracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	κορέω	κορέεις	κορέει	κορέετον	κορέετον	κορέομεν	κορέετε	κορέουσῐ(ν)
	subjunctive	κορέω	κορέῃς	κορέῃ	κορέητον	κορέητον	κορέωμεν	κορέητε	κορέωσῐ(ν)
	optative	κορέοιμῐ	κορέοις	κορέοι	κορέοιτον	κορεοίτην	κορέοιμεν	κορέοιτε	κορέοιεν
	imperative		κόρεε	κορεέτω	κορέετον	κορεέτων		κορέετε	κορεόντων
middle/ passive	indicative	κορέομαι	κορέῃ, κορέει	κορέεται	κορέεσθον	κορέεσθον	κορεόμεθᾰ	κορέεσθε	κορέονται
	subjunctive	κορέωμαι	κορέῃ	κορέηται	κορέησθον	κορέησθον	κορεώμεθᾰ	κορέησθε	κορέωνται
	optative	κορεοίμην	κορέοιο	κορέοιτο	κορέοισθον	κορεοίσθην	κορεοίμεθᾰ	κορέοισθε	κορέοιντο
	imperative		κορέου	κορεέσθω	κορέεσθον	κορεέσθων		κορέεσθε	κορεέσθων
		active				middle/passive
infinitive		κορέειν				κορέεσθαι
participle	m	κορέων				κορεόμενος
	f	κορέουσᾰ				κορεομένη
	n	κορέον				κορεόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Present: κορῶ, κοροῦμαι (Contracted)

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	κορῶ	κορεῖς	κορεῖ	κορεῖτον	κορεῖτον	κοροῦμεν	κορεῖτε	κοροῦσῐ(ν)
	subjunctive	κορῶ	κορῇς	κορῇ	κορῆτον	κορῆτον	κορῶμεν	κορῆτε	κορῶσῐ(ν)
	optative	κοροίην, κοροῖμῐ	κοροίης, κοροῖς	κοροίη, κοροῖ	κοροῖτον, κοροίητον	κοροίτην, κοροιήτην	κοροῖμεν, κοροίημεν	κοροῖτε, κοροίητε	κοροῖεν, κοροίησᾰν
	imperative		κόρει	κορείτω	κορεῖτον	κορείτων		κορεῖτε	κορούντων
middle/ passive	indicative	κοροῦμαι	κορεῖ, κορῇ	κορεῖται	κορεῖσθον	κορεῖσθον	κορούμεθᾰ	κορεῖσθε	κοροῦνται
	subjunctive	κορῶμαι	κορῇ	κορῆται	κορῆσθον	κορῆσθον	κορώμεθᾰ	κορῆσθε	κορῶνται
	optative	κοροίμην	κοροῖο	κοροῖτο	κοροῖσθον	κοροίσθην	κοροίμεθᾰ	κοροῖσθε	κοροῖντο
	imperative		κοροῦ	κορείσθω	κορεῖσθον	κορείσθων		κορεῖσθε	κορείσθων
		active				middle/passive
infinitive		κορεῖν				κορεῖσθαι
participle	m	κορῶν				κορούμενος
	f	κοροῦσᾰ				κορουμένη
	n	κοροῦν				κορούμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

• ἀνᾰκορέω (anakoréō)
• ἀποκορέω (apokoréō)
• ἐκκορέω (ekkoréō)
• κορείᾱ (koreíā)
• κόρηθρον (kórēthron)
• κόρημᾰ (kórēma)
• κόρος (kóros)
• νεωκόρος (neōkóros)
• πᾰρᾰκορέω (parakoréō)
• σηκοκόρος (sēkokóros)

 

Further reading

• “κορέω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “κορέω”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• κορέω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• Beekes, Robert S. P. (2010) “κορέω”, in Etymological Dictionary of Greek (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 10), with the assistance of Lucien van Beek, Leiden, Boston: Brill, →ISBN, page 752