κυνόδοντας

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ky.nó.don.tas/ → /cyˈno.ðon.tas/ → /ciˈno.ðon.das/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ky.nó.don.tas/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /kyˈno.don.tas/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /cyˈno.ðon.tas/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /cyˈno.ðon.tas/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ciˈno.ðon.das/

Noun

κῠνόδοντᾰς • (kunódontas) m

1. accusative plural of κῠνόδους, κῠνόδων (kunódous, kunódōn)

Greek

Etymology

From the Ancient Greek κῠνόδους (kunódous).

Noun

κυνόδοντας • (kynódontas) m (plural κυνόδοντες)

1. canine tooth, cuspid

Declension

declension of κυνόδοντας

case     \     number	singular	plural
nominative	κυνόδοντας •	κυνόδοντες •
genitive	κυνόδοντα •	κυνοδόντων •
accusative	κυνόδοντα •	κυνόδοντες •
vocative	κυνόδοντα •	κυνόδοντες •