λόφοιν

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ló.pʰoi̯n/ → /ˈlo.ɸyn/ → /ˈlo.fin/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ló.pʰoi̯n/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈlo.pʰyn/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈlo.ɸyn/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈlo.fyn/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈlo.fin/

Noun

λόφοιν • (lóphoin)

1. genitive/dative dual of λόφος (lóphos)