μεγαλήτωρ

Ancient Greek

Etymology

Bahuvrīhi compound of μεγαλ- (megal-, “great”) +‎ ἦτορ (êtor, “heart”). Compare Sanskrit महात्मन् (mahātman, “great spirit”) from these two roots.

Pronunciation

 

• IPA^(key): /me.ɡa.lɛ̌ː.tɔːr/ → /me.ɣaˈli.tor/ → /me.ɣaˈli.tor/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /me.ɡa.lɛ̌ː.tɔːr/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /me.ɡaˈle̝.tor/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /me.ɣaˈli.tor/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /me.ɣaˈli.tor/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /me.ɣaˈli.tor/

Adjective

μεγᾰλήτωρ • (megalḗtōr) m or f (neuter μεγάλητορ); third declension

1. greathearted

Declension

Third declension of μεγᾰλήτωρ; μεγάλητορ (Attic)

Number		Singular			Dual			Plural
Case/Gender		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter		Masculine / Feminine	Neuter
Nominative		μεγᾰλήτωρ megalḗtōr	μεγάλητορ megálētor		μεγᾰλήτωρε megalḗtōre	μεγᾰλήτωρε megalḗtōre		μεγᾰλήτωρες megalḗtōres	μεγᾰλήτωρᾰ megalḗtōra
Genitive		μεγᾰλήτωρος megalḗtōros	μεγᾰλήτωρος megalḗtōros		μεγᾰλητώροιν megalētṓroin	μεγᾰλητώροιν megalētṓroin		μεγᾰλητώρων megalētṓrōn	μεγᾰλητώρων megalētṓrōn
Dative		μεγᾰλήτωρῐ megalḗtōri	μεγᾰλήτωρῐ megalḗtōri		μεγᾰλητώροιν megalētṓroin	μεγᾰλητώροιν megalētṓroin		μεγᾰλήτωρσῐ / μεγᾰλήτωρσῐν megalḗtōrsi(n)	μεγᾰλήτωρσῐ / μεγᾰλήτωρσῐν megalḗtōrsi(n)
Accusative		μεγᾰλήτωρᾰ megalḗtōra	μεγάλητορ megálētor		μεγᾰλήτωρε megalḗtōre	μεγᾰλήτωρε megalḗtōre		μεγᾰλήτωρᾰς megalḗtōras	μεγᾰλήτωρᾰ megalḗtōra
Vocative		μεγᾰλήτωρ megalḗtōr	μεγάλητορ megálētor		μεγᾰλήτωρε megalḗtōre	μεγᾰλήτωρε megalḗtōre		μεγᾰλήτωρες megalḗtōres	μεγᾰλήτωρᾰ megalḗtōra
Derived forms		Adverb			Comparative			Superlative
		μεγᾰλητώρως megalētṓrōs			—			—
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Further reading

• “μεγαλήτωρ”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press