μετάπτωσις

Ancient Greek

Etymology

From μετα- (meta-) +‎ πτῶσις (ptôsis).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /me.táp.tɔː.sis/ → /meˈtap.to.sis/ → /meˈtap.to.sis/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /me.táp.tɔː.sis/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /meˈtap.to.sis/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /meˈtap.to.sis/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /meˈtap.to.sis/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /meˈtap.to.sis/

Noun

μετάπτωσῐς • (metáptōsis) f (genitive μεταπτώσεως); third declension

1. change (process of becoming different)

Declension

Third declension of ἡ μετάπτωσῐς; τῆς μεταπτώσεως (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ἡ μετάπτωσῐς hē metáptōsis	τὼ μεταπτώσει tṑ metaptṓsei	αἱ μεταπτώσεις hai metaptṓseis
Genitive	τῆς μεταπτώσεως tês metaptṓseōs	τοῖν μεταπτωσέοιν toîn metaptōséoin	τῶν μεταπτώσεων tôn metaptṓseōn
Dative	τῇ μεταπτώσει têi metaptṓsei	τοῖν μεταπτωσέοιν toîn metaptōséoin	ταῖς μεταπτώσεσῐ / μεταπτώσεσῐν taîs metaptṓsesi(n)
Accusative	τὴν μετάπτωσῐν tḕn metáptōsin	τὼ μεταπτώσει tṑ metaptṓsei	τᾱ̀ς μεταπτώσεις tā̀s metaptṓseis
Vocative	μετάπτωσῐ metáptōsi	μεταπτώσει metaptṓsei	μεταπτώσεις metaptṓseis
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Descendants

• Greek: μετάπτωση (metáptosi)

References

• μετάπτωσις in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• “μετάπτωσις”, in ΛΟΓΕΙΟΝ [Logeion] (in English, French, Spanish, German, Dutch and Chinese), University of Chicago, 2011
• “μετάπτωσις”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press