μετεκίαθον

Ancient Greek

Etymology

Perhaps from the root of κῑνέομαι (kīnéomai) with the prefix μετα- (meta-).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /me.te.kǐː.a.tʰon/ → /me.teˈci.a.θon/ → /me.teˈci.a.θon/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /me.te.kǐː.a.tʰon/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /me.teˈki.a.tʰon/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /me.teˈci.a.θon/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /me.teˈci.a.θon/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /me.teˈci.a.θon/

Verb

μετεκῑ́ᾰθον • (metekī́athon) (Epic)

1. (transitive) to go in pursuit of
2. (transitive) to follow after
3. (transitive) to go to visit

Usage notes

Only the aorist or imperfect indicative forms are attested.

Inflection

   Aorist: μετεκῑ́ᾰθον

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	μετεκῑ́ᾰθον	μετεκῑ́ᾰθες	μετεκῑ́ᾰθε(ν)	μετεκῑᾰ́θετον	μετεκῑᾰθέτην	μετεκῑᾰ́θομεν	μετεκῑᾰ́θετε	μετεκῑ́ᾰθον
	subjunctive	μετακῑᾰ́θω	μετακῑᾰ́θῃς	μετακῑᾰ́θῃ	μετακῑᾰ́θητον	μετακῑᾰ́θητον	μετακῑᾰ́θωμεν	μετακῑᾰ́θητε	μετακῑᾰ́θωσῐ(ν)
	optative	μετακῑᾰ́θοιμῐ	μετακῑᾰ́θοις	μετακῑᾰ́θοι	μετακῑᾰ́θοιτον	μετακῑᾰθοίτην	μετακῑᾰ́θοιμεν	μετακῑᾰ́θοιτε	μετακῑᾰ́θοιεν
	imperative		μετακῑ́ᾰθε	μετακῑᾰθέτω	μετακῑᾰ́θετον	μετακῑᾰθέτων		μετακῑᾰ́θετε	μετακῑᾰθόντων
		active
infinitive		μετακῑᾰθεῖν
participle	m	μετακῑᾰθών
	f	μετακῑᾰθοῦσᾰ
	n	μετακῑᾰθόν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

References

• “μετακῑάθω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• μετεκίαθον in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963