ναιομένην

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /nai̯.o.mé.nɛːn/ → /nɛ.oˈme.nin/ → /ne.oˈme.nin/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /nai̯.o.mé.nɛːn/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /nɛ.oˈme.ne̝n/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /nɛ.oˈme.nin/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ne.oˈme.nin/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ne.oˈme.nin/

Participle

ναιομένην • (naioménēn)

1. feminine accusative singular of ναιόμενος (naiómenos)