ολομελής

Greek

Adjective

ολομελής • (olomelís) m (feminine ολομελής, neuter ολομελές)

1. (rare) plenary

Declension

Declension of ολομελής

number  case \ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	ολομελής •	ολομελής •	ολομελές •	ολομελείς •	ολομελείς •	ολομελή •
genitive	ολομελούς •	ολομελούς •	ολομελούς •	ολομελών •	ολομελών •	ολομελών •
accusative	ολομελή •	ολομελή •	ολομελές •	ολομελείς •	ολομελείς •	ολομελή •
vocative	ολομελή • / ολομελής •	ολομελής •	ολομελές •	ολομελείς •	ολομελείς •	ολομελή •