οπλουργός

Greek

Etymology

From Ancient Greek ὁπλουργός (hoplourgós), from ὅπλον (hóplon, “weapon; tool”) +‎ -ουργός (-ourgós, “maker”); equivalent to όπλο (óplo) +‎ -ουργός (-ourgós).

Noun

οπλουργός • (oplourgós) m (plural οπλουργοί, feminine οπλουργία)

1. (military) armourer (UK), armorer (US)

Declension

declension of οπλουργός

case     \     number	singular	plural
nominative	οπλουργός •	οπλουργοί •
genitive	οπλουργού •	οπλουργών •
accusative	οπλουργό •	οπλουργούς •
vocative	οπλουργέ •	οπλουργοί •

Synonyms

• οπλοποιός m (oplopoiós, “gunsmith”)

Related terms

• see: όπλο n (óplo, “weapon”)

• see: έργο (érgo, “work, task”, noun)