παρακαλοῦντες

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /pa.ra.ka.lûːn.tes/ → /pa.ra.kaˈlun.tes/ → /pa.ra.kaˈlun.des/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /pa.ra.ka.lûːn.tes/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pa.ra.kaˈlun.tes/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /pa.ra.kaˈlun.tes/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /pa.ra.kaˈlun.tes/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /pa.ra.kaˈlun.des/

Participle

πᾰρᾰκᾰλοῦντες • (parakaloûntes)

1. masculine nominative/vocative plural of παρακαλῶν (parakalôn)