παραμένοιεν

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /pa.ra.mé.noi̯.en/ → /pa.raˈme.ny.en/ → /pa.raˈme.ni.en/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /pa.ra.mé.noi̯.en/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pa.raˈme.ny.en/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /pa.raˈme.ny.en/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /pa.raˈme.ny.en/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /pa.raˈme.ni.en/

Verb

παραμένοιεν • (paraménoien)

1. third-person plural present active optative of παραμένω (paraménō)