παραμένομεν

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /pa.ra.mé.no.men/ → /pa.raˈme.no.men/ → /pa.raˈme.no.men/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /pa.ra.mé.no.men/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pa.raˈme.no.men/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /pa.raˈme.no.men/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /pa.raˈme.no.men/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /pa.raˈme.no.men/

Verb

παραμένομεν • (paraménomen)

1. first-person plural present active indicative of παραμένω (paraménō)