παραμειναίτην

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /pa.ra.meː.nǎi̯.tɛːn/ → /pa.ra.miˈnɛ.tin/ → /pa.ra.miˈne.tin/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /pa.ra.meː.nǎi̯.tɛːn/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pa.ra.miˈnɛ.te̝n/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /pa.ra.miˈnɛ.tin/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /pa.ra.miˈne.tin/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /pa.ra.miˈne.tin/

Verb

πᾰρᾰμειναίτην • (parameinaítēn)

1. third-person dual aorist active optative of παραμένω (paraménō)