παραμεμενήκατε

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /pa.ra.me.me.nɛ̌ː.ka.te/ → /pa.ra.me.meˈni.ka.te/ → /pa.ra.me.meˈni.ka.te/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /pa.ra.me.me.nɛ̌ː.ka.te/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pa.ra.me.meˈne̝.ka.te/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /pa.ra.me.meˈni.ka.te/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /pa.ra.me.meˈni.ka.te/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /pa.ra.me.meˈni.ka.te/

Verb

πᾰρᾰμεμενήκᾰτε • (paramemenḗkate)

1. second-person plural perfect active indicative of παραμένω (paraménō)