παραμενόντων

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /pa.ra.me.nón.tɔːn/ → /pa.ra.meˈnon.ton/ → /pa.ra.meˈnon.don/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /pa.ra.me.nón.tɔːn/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pa.ra.meˈnon.ton/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /pa.ra.meˈnon.ton/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /pa.ra.meˈnon.ton/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /pa.ra.meˈnon.don/

Verb

πᾰρᾰμενόντων • (paramenóntōn)

1. third-person plural present active imperative of παραμένω (paraménō)