παυομένου

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /pau̯.o.mé.nuː/ → /pa.βoˈme.nu/ → /pa.voˈme.nu/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /pau̯.o.mé.nuː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pa.woˈme.nu/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /pa.βoˈme.nu/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /pa.voˈme.nu/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /pa.voˈme.nu/

Participle

παυομένου • (pauoménou)

1. masculine/neuter genitive singular of παυόμενος (pauómenos)