παυσόμενε

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /pau̯.só.me.ne/ → /paɸˈso.me.ne/ → /pafˈso.me.ne/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /pau̯.só.me.ne/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /paʍˈso.me.ne/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /paɸˈso.me.ne/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /pafˈso.me.ne/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /pafˈso.me.ne/

Participle

παυσόμενε • (pausómene)

1. masculine vocative singular of παυσόμενος (pausómenos)