παυόμενε

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /pau̯.ó.me.ne/ → /paˈβo.me.ne/ → /paˈvo.me.ne/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /pau̯.ó.me.ne/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /paˈwo.me.ne/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /paˈβo.me.ne/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /paˈvo.me.ne/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /paˈvo.me.ne/

Participle

παυόμενε • (pauómene)

1. masculine vocative singular of παυόμενος (pauómenos)