πειθομένην

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /peː.tʰo.mé.nɛːn/ → /pi.θoˈme.nin/ → /pi.θoˈme.nin/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /peː.tʰo.mé.nɛːn/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pi.tʰoˈme.ne̝n/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /pi.θoˈme.nin/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /pi.θoˈme.nin/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /pi.θoˈme.nin/

Participle

πειθομένην • (peithoménēn)

1. accusative singular feminine of πειθόμενος (peithómenos)