πειθομένης

See also: πειθόμενης

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /peː.tʰo.mé.nɛːs/ → /pi.θoˈme.nis/ → /pi.θoˈme.nis/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /peː.tʰo.mé.nɛːs/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pi.tʰoˈme.ne̝s/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /pi.θoˈme.nis/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /pi.θoˈme.nis/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /pi.θoˈme.nis/

Participle

πειθομένης • (peithoménēs)

1. genitive singular feminine of πειθόμενος (peithómenos)