πειθομένου

See also: πειθόμενου

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /peː.tʰo.mé.nuː/ → /pi.θoˈme.nu/ → /pi.θoˈme.nu/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /peː.tʰo.mé.nuː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pi.tʰoˈme.nu/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /pi.θoˈme.nu/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /pi.θoˈme.nu/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /pi.θoˈme.nu/

Participle

πειθομένου • (peithoménou)

1. genitive singular masculine/neuter of πειθόμενος (peithómenos)