πειθομένω

See also: πειθομένῳ

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /peː.tʰo.mé.nɔː/ → /pi.θoˈme.no/ → /pi.θoˈme.no/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /peː.tʰo.mé.nɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pi.tʰoˈme.no/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /pi.θoˈme.no/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /pi.θoˈme.no/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /pi.θoˈme.no/

Participle

πειθομένω • (peithoménō)

1. nominative/accusative/vocative dual masculine/neuter of πειθόμενος (peithómenos)