πεπεισμένον

See also: πεπεισμένων and πεπεισμένο

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /pe.peːz.mé.non/ → /pe.pizˈme.non/ → /pe.pizˈme.non/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /pe.peːz.mé.non/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pe.pizˈme.non/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /pe.pizˈme.non/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /pe.pizˈme.non/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /pe.pizˈme.non/

Participle

πεπεισμένον • (pepeisménon)

1. accusative singular masculine of πεπεισμένος (pepeisménos)
2. nominative/accusative/vocative singular neuter of πεπεισμένος (pepeisménos)