πεπεισμένῳ

See also: πεπεισμένω

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /pe.peːz.mé.nɔːi̯/ → /pe.pizˈme.no/ → /pe.pizˈme.no/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /pe.peːz.mé.nɔːi̯/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pe.pizˈme.no/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /pe.pizˈme.no/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /pe.pizˈme.no/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /pe.pizˈme.no/

Participle

πεπεισμένῳ • (pepeisménōi)

1. dative singular masculine/neuter of πεπεισμένος (pepeisménos)