πεπνυμένω

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /pe.pnyː.mé.nɔː/ → /pe.pnyˈme.no/ → /pe.pniˈme.no/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /pe.pnyː.mé.nɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pe.pnyˈme.no/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /pe.pnyˈme.no/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /pe.pnyˈme.no/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /pe.pniˈme.no/

Participle

πεπνῡμένω • (pepnūménō)

1. masculine/neuter nominative/accusative/vocative dual of πεπνῡμένος (pepnūménos)