περικάκησις

Ancient Greek

Etymology

From περῐκᾰκέω (perikakéō, “to be in ill-luck”) +‎ -σις (-sis).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /pe.riˈka.ci.sis/ → /pe.riˈka.ci.sis/

• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pe.riˈka.ke̝.sis/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /pe.riˈka.ci.sis/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /pe.riˈka.ci.sis/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /pe.riˈka.ci.sis/

Noun

περῐκᾰ́κησῐς • (perikákēsis) f (genitive περῐκᾰκήσεως); third declension

1. (Koine) extreme ill luck

Inflection

Third declension of ἡ περῐκᾰ́κησῐς; τῆς περῐκᾰκήσεως (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ἡ περῐκᾰ́κησῐς hē perikákēsis	τὼ περῐκᾰκήσει tṑ perikakḗsei	αἱ περῐκᾰκήσεις hai perikakḗseis
Genitive	τῆς περῐκᾰκήσεως tês perikakḗseōs	τοῖν περῐκᾰκησέοιν toîn perikakēséoin	τῶν περῐκᾰκήσεων tôn perikakḗseōn
Dative	τῇ περῐκᾰκήσει têi perikakḗsei	τοῖν περῐκᾰκησέοιν toîn perikakēséoin	ταῖς περῐκᾰκήσεσῐ / περῐκᾰκήσεσῐν taîs perikakḗsesi(n)
Accusative	τὴν περῐκᾰ́κησῐν tḕn perikákēsin	τὼ περῐκᾰκήσει tṑ perikakḗsei	τᾱ̀ς περῐκᾰκήσεις tā̀s perikakḗseis
Vocative	περῐκᾰ́κησῐ perikákēsi	περῐκᾰκήσει perikakḗsei	περῐκᾰκήσεις perikakḗseis
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Further reading

• “περικάκησις”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “περικάκησις”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• περικάκησις in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette