πλανήτα

See also: πλανῆτα and πλάνητα

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /pla.nɛ̌ː.taː/ → /plaˈni.ta/ → /plaˈni.ta/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /pla.nɛ̌ː.taː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /plaˈne̝.ta/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /plaˈni.ta/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /plaˈni.ta/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /plaˈni.ta/

Noun

πλᾰνήτᾱ • (planḗtā)

1. nominative/accusative/vocative dual of πλανήτης (planḗtēs)