πλουσιωτάτοις

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /pluː.si.ɔː.tá.toi̯s/ → /plu.si.oˈta.tys/ → /plu.si.oˈta.tis/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /pluː.si.ɔː.tá.toi̯s/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /plu.si.oˈta.tys/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /plu.si.oˈta.tys/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /plu.si.oˈta.tys/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /plu.si.oˈta.tis/

Adjective

πλουσῐωτάτοις • (plousiōtátois)

1. masculine/neuter dative plural of πλουσῐώτᾰτος (plousiṓtatos)