πνείοντες

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /pněː.on.tes/ → /ˈpni.on.tes/ → /ˈpni.on.des/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /pněː.on.tes/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈpni.on.tes/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈpni.on.tes/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈpni.on.tes/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈpni.on.des/

Participle

πνείοντες • (pneíontes)

1. masculine nominative/vocative plural of πνείων (pneíōn)